Tine Schaap
Se is gewoan makke foar it fak dat se útoefenet. Doe’t ik Tine Skiep foar it earst seach en praten hearde, tocht ik spontaan: de ideale útfeartlieder. Bytsje houterich, útstrutsen gesicht, formeel yn de omgong, mar net sûnder gefoel.
No is se emosjoneel miskien ek wol wat mear belutsen by de begraffenis fan pake Bouke as gewoanwei om’t se him persoanlik kend hat. In soad hat se der net oer sein, mar út har wurden haw ik opmakke dat se oait – yn in fier ferline – sels befreone mei elkoar west hawwe.
Se docht dan ek har uterste bêst de plechtichheid it karakter te jaan dat by de ferstoarne past. In moaie kiste mei útstrieling, stimmige muzyk, gjin blommen mei útwrydske kleuren. In ôfskied dat tjûget fan de styl en de goede smaak dy’t pake by syn libben ek altyd neistribbe hat.
Net ien oan wa’t wy soks neffens my better tafertrouwe kinne as oan frou Skiep.
